اگر به تازگی عمل لابیاپلاستی انجام داده اید و حالا تصمیم دارید دوباره به روال عادی زندگی ، مخصوصاً ورزش برگردید ، احتمالاً با این سؤال رو به رو هستید که چه زمانی می توانم ورزش را مجددا آغاز کنم ؟ یا کدام حرکات ورزشی بی خطر هستند؟ در مقاله ورزش بعد از لابیاپلاستی که توسط دکتر الهه ثناگو بهترین جراح لابیاپلاستی در تهران تهیه شده است ، قرار است به طور کامل به نکات کلیدی درباره زمان مناسب شروع ورزش ، ورزش های مجاز و ورزش هایی که باید با احتیاط انجام شوند ، بپردازیم. همچنین بررسی می کنیم که ورزش چه تاثیری روی روند بهبودی و فرم نهایی لابیا دارد و چطور می توانید با رعایت چند نکته ساده ، از بروز عوارض احتمالی جلوگیری کنید. اگر به دنبال راهنمایی دقیق هستید ، با ما همراه باشید!
چه زمانی می توانم ورزش بعد از لابیاپلاستی را مجددا آغاز کنم ؟
شروع ورزش بعد از لابیاپلاستی نیازمند زمان و دقت است تا روند بهبودی کامل شود و از عوارض احتمالی جلوگیری گردد. به طور معمول ، توصیه می شود در دو هفته اول پس از عمل ، از هرگونه فعالیت بدنی حتی پیاده روی های طولانی پرهیز شود تا تورم و التهاب کاهش یابد. پس از گذشت دو هفته ، در صورت تأیید متخصص زنان ، می توان با فعالیت های سبک مانند پیاده روی ملایم شروع کرد. ورزش های سنگین تر مانند دویدن ، تمرینات کششی ، دوچرخه سواری و به خصوص ورزش های مرتبط با ناحیه لگن (مثل یوگا یا پیلاتس) بهتر است تا ۶ هفته به تعویق بی افتند. مهم ترین نکته ، گوش دادن به بدن و رعایت توصیه های پزشک زنان است. اگر در حین ورزش درد ، کشش یا احساس ناراحتی داشتید ، بلافاصله فعالیت را متوقف کرده و با پزشک خود مشورت کنید. بازگشت هوشمندانه به ورزش ، کلید داشتن بدنی سالم همراه با نتایج زیبایی پایدار است.
ورزش های مجاز بعد از لابیاپلاستی
- پیاده روی سبک : پیاده روی آهسته باعث بهبود گردش خون ، کاهش تورم و پیشگیری از لخته شدن خون می شود در نتیجه از جمله مواردی است که طی ورزش بعد از لابیاپلاستی توصیه می شود. از حرکات سریع و فشار زیاد خودداری شود.
- تمرینات کششی ساده : حرکات ملایم کششی برای گردن ، شانه ها و دست ها (بدون درگیر کردن لگن و ران ها) مناسب هستند. کمک به حفظ انعطاف پذیری بدن بدون ایجاد فشار بر ناحیه جراحی.
- یوگاهای نشسته و تنفسی : حرکات یوگای بدون فشار بر ناحیه لگن و واژن ، به خصوص تمرکز بر تنفس و آرام سازی بدن ، می تواند مفید باشد.
- تمرینات مقاومتی بالا تنه : مانند دمبل سبک برای بازوها و شانه ها ، بدون استفاده از وزنه های سنگین و بدون درگیر شدن ناحیه لگن.
ورزش های ممنوع بعد از لابیاپلاستی
ورزش بعد از لابیاپلاستی همیشه مفید نیست ، چراکه برخی اقدامات می توانند مضر باشند.
- دویدن : افزایش شدید جریان خون به ناحیه لگن و ایجاد ضربه های پی در پی که روند ترمیم را مختل می کند.
- طناب زدن : ایجاد حرکات پرشی و فشارهای ناگهانی به کف لگن که می تواند باعث کشیدگی بخیه ها شود.
- دوچرخه سواری : فشار مستقیم زین به ناحیه جراحی و احتمال تحریک یا باز شدن زخم.
- سوارکاری : فشار زیاد به ناحیه تناسلی و افزایش ریسک آسیب به محل جراحی.
- تمرینات شکم و لگن (مثل پلانک ، کرانچ و حرکات کیگل) : درگیر کردن مستقیم عضلات کف لگن و ایجاد فشار زیاد در ناحیه ای که باید استراحت داشته باشد.
- شنا (تا قبل از ترمیم کامل زخم ها) : احتمال ورود باکتری از آب استخر به داخل زخم و افزایش ریسک عفونت.
- ورزش های رزمی و پر برخورد (مثل زومبا ، کراس فیت، کاراته) : حرکات سریع و شدید که منجر به ضربه یا کشیدگی در ناحیه جراحی می شوند.
- بدنسازی با وزنه های سنگین : افزایش فشار داخل شکمی و لگنی که ممکن است به بخیه ها آسیب وارد کند.
خطرات ورزش کردن زود هنگام بعد از لابیاپلاستی
- باز شدن بخیه ها (Dehiscence) : حرکات شدید بدنی به ویژه در ناحیه لگن باعث کشیده شدن بافت های در حال ترمیم و باز شدن بخیه ها می شود که ممکن است نیاز به جراحی مجدد داشته باشد.
- افزایش خطر خونریزی و هماتوم : افزایش ضربان قلب و فشار خون در حین ورزش می تواند منجر به خونریزی داخلی ، کبودی و تشکیل هماتوم (تجمع خون زیر پوست) در محل جراحی شود.
- تورم طولانی مدت : فعالیت بدنی زودهنگام و ورزش بعد از لابیاپلاستی در روز های ابتدایی جریان خون را در ناحیه جراحی افزایش می دهد و باعث افزایش التهاب و تورم طولانی مدت می شود که روند بهبودی را کند می کند.
- عفونت زخم : عرق کردن ، اصطکاک لباس ورزشی و استفاده از وسایل عمومی مانند دستگاه های بدنسازی یا استخر می تواند محیط مناسبی برای ورود باکتری و بروز عفونت در زخم فراهم کند.
- تغییر در نتایج زیبایی شناختی : فشارهای غیر ضروری بر ناحیه جراحی می تواند منجر به کج شدن ، عدم تقارن ، یا اسکارهای ناخوشایند شود که نتیجه نهایی عمل را تحت تأثیر قرار می دهد.
- افزایش درد و ناراحتی : فعالیت های ورزشی زودهنگام موجب تشدید درد ، احساس کشیدگی و ناراحتی در ناحیه جراحی می شود که گاهی با داروهای معمولی هم قابل کنترل نیست.
- ایجاد فیبروز یا بافت اسکار اضافی : تحریک مکرر بافت در حال ترمیم ممکن است منجر به تشکیل بافت های سخت و برجسته (فیبروز) شود که زیبایی و عملکرد ناحیه را مختل می کند.
آخرین دیدگاه ها